Neke koreografije
koncept, režija, video, koreografija: Jacopo Jenna
saradnik, izvođač: Ramona Caia
saradnik za video: Roberto Fassone
originalni zvuk: Francesco Casciaro
dizajn kostima: Eva di Franco
dizajn svetla: Mattia Bagnoli
organizacija: Luisa Zuffo
trajanje: 45’
premijera: Centrale Fies XL Festival / Dro (TN) Italy, 2020
produkcija: KLm – Kinkaleri
koprodukcija: Centrale Fies, with the support of Azienda Speciale Palaexpo Mattatoio | Progetto PrendersiCura
Koreografija se odvija u mimetičkom procesu mnoštva fragmenata pozajmljenih iz istorije igre i performansa, a zatim preuzetih iz bioskopa i sa interneta i spojenih kroz brzu sekvencu u potrazi za osetljivom kinetičkom materijom. Igračica otelotvoruje, transformiše, povezuje i oblikuje telo prikazano u tim slikama, analizira njegovu dinamiku, slobodu i jezičku neposrednost iz neutralne perspektive, čupa ga iz mašte i stavlja u okvir precizne koreografije. Montaža stvara metakoreografiju, između živog izvođenja i videa koji istovremeno otkriva snimljene reference. U drugom delu, originalni film koji potpisuje Roberto Fasone prikazuje niz vizuelnih koreografija, simbolični pejzaž bez tragova ljudi, uvek u potrazi za odnosom sa telom na sceni i u promišljanju neopipljive materije od koje je igra stvorena.
Jakopo Jena je koreograf, izvođač i filmski stvaralac koji proizvodi scenska dela, video radove i instalacije. U svojim komadima, on stavlja odnos između tela i pokreta u nove okvire, kreirajući različite kontekste. Kao diplomirani sociolog, studirao je na roterdamskoj Akademiji igre. Danas osmišljava treninge i obrazovne programe za različite generacije, eksperimentišući sa novim načinima sagledavanja umetnosti performansa. U Evropi je sarađivao sa različitim umetnicima i trupama, učestvovao u brojnim istraživačkim projektima... Produkciju njegovih radova koji se sa uspehom prikazuju na festivalima, u muzejima i teatrima potpisuje SpazioK/Kinkaleri.
… prikazi koji rekonstruišu idealnu, ne hronološku, već apsolutno ličnu, istoriju moderne i savremene igre.
© Mimesis Journal
