Elegija
koreografija: Enrico Morelli
muzika: Frédéric Chopin, Giuseppe Villarosa
kostimi: Nuvia Valestri
dizajn svetla: Carlo Cerri
glas: Isidora Balberini
trajanje: 30’
premijera: Teatro Comunale Pavarotti-Freni, Modena, 2022
igrači: Emiliana Campo, Lorenzo Fiorito, Mario Genovese, Matilde Gherardi, Fabiana Lonardo, Alice Ruspaggiari, Nicola Stasi, Giuseppe Villarosa
Ljudi u potrazi za sopstvenim ciljem i identitetom, ujedinjeni kroz isti istorijski period, kroz epohu koja poput današnje donosi vrtoglavicu i zbunjenost. Pojedinci koji prate nove putokaze i traže načine da povrate sopstvenu rutu u trenutku izgnanstva iz normalnosti. Priča o izgubljenim trenucima i odnosima, pod ruku sa traganjem, priča o sećanju, slikama i pejzažima koji su nekada bili poznati i utešni. Putovanje iz snova u cilju pronalaženja sebe, iz stanja nestalog. A onda kada pomislimo da više nemamo šta da izgubimo, novi početak nas vraća na primarni instinkt otpora i borbe za život. Horski pokret nas uranja u vrtlog linija i putanja. Svi susreti i preplitanja, u prividnom iskonskom haosu do povratka tišine, prepuštanje iznova otkrivenoj nadi, osećaj ponovnog rađanja. Pohvala izrečena o brizi, usmeravanju pažnje na druge, pojačana rečima iz poema Marianđele Gualtijeri.
Igrač i koreograf, Enriko Moreli je diplomirao na Nacionalnoj akademiji za igru u Rimu. U okviru iste institucije, pohađao je specijalističke studije za pedagoga. Pobeđivao je na brojnim koreografskim takmičenjima u Italiji, dok mu je 2001. godine kao igraču pripala Srebrna povelja Predsednika Republike Italije. Kreirao je radove za MM kompaniju igre, Balet Astra iz Rima, Baletsku školu pri Teatru rimske Opere, Teatar igre Dominik Volš, trupu Palermo InDanza, Kompaniju Kaos iz Firence, Teatro Masimo iz Palerma, Balet Segedina i Balet Milvokija. Od 2004. godine je igrač MM kompanije igre, a zajedno sa Mikeleom Merolom vodi program za usavršavanje igrača u Ređo Emiliji.
Balada
koreografija: Mauro Bigonzetti
muzika: CCCP - Fedeli alla linea, Leonard Cohen, Prince, Frank Zappa, Nick Cave, Arvo Paart, Nina Simone
kostimi: Silvia Califano
dizajn svetla: Carlo Cerri
saradnik koreografa: Roberto Zamorano
balet majstor: Paolo Lauri
trajanje: 50’
premijera: Teatro Comunale Pavarotti-Freni, Modena, 2022
igrači: Emiliana Campo, Lorenzo Fiorito, Mario Genovese, Matilde Gherardi, Fabiana Lonardo, Alice Ruspaggiari, Rossana Samele, Nicola Stasi, Giuseppe Villarosa, Leonardo Zannella
Bigoncetijeva nova kreacija zamišljena je kao posveta, horska priča, uramljeni portret osamdesetih, decenije koja je izgubila vremenske granice da bi postala simbol epohe. Naracija kroz muzičke slike koje oživljavaju senzacije jedne generacije i njenih „snova bačenih u vodu“, istovremeno iznova otkriva životni stil, odraze istinske vitalnosti i gusto eksperimentalno stvaralaštvo koje je karakterisalo društvo koje se brzo razvijalo i transformisalo u korak sa svim impulsima i strepnjama... Delo se oslanja na različite autore iz tog perioda, od Princa do anarhičnog genija Frenka Zape, od duboke poezije Leonarda Koena, do pank i egzistencijalne estetike grupe CCCP. Kroz apstraktni narativ, koreografska partitura oživljava prostor sećanja i osećanja gde čovek, skidajući oklop, nailazi na svoje živo i ranjivo telo. Putovanje vodi ka otkrivanju bola, ljubavi, usamljenosti… Simbolična staza u nemilosrdnoj potrazi za kolektivnim preporodom u kome lepota oživljava i kreira naš pravac.
Mauro Bigonceti je bio učenik Baletske škole pri rimskoj Operi, i priključio se njihovoj kompaniji 1979. godine. U trupu Aterbaleto u Ređo Emiliji, poznatu po svom savremenom repertoaru, odlazi 1983. Ujedno, za njene igrače počinje da kreira svoje prve radove, 1990. godine. Kao rezidentni koreograf, našao se 1993. godine u Baletu Toskane, da bi se 1997. vratio u Aterbaleto kao umetnički direktor trupe. Iako je njegova stvaralačka karijera oduvek bila neraskidivo vezana sa Aterbaletom, njegovi radovi su postali deo repertoara najvažnijih kompanija baleta i umetničke igre u svetu, kao što su: Engleski nacionalni balet, Štutgart balet, Njujork siti balet, Balet Kapitol iz Tuluza, Gauthier Dance iz Štutgarta, Američki teatar Elvina Ejlija, Balet milanske Skale, Državni balet Berlina, Drezden Balet, Balet rimske Opere, Veliki kanadski balet, Balet Bazel, Hanover balet, Balet Sao Paola, Boljšoj balet, Gulbenkian balet, Balet džez Montreal, Nacioanlni balet Kine, Nacionalni balet Marseja, Dortmund balet, Cirih balet, Kraljevski švedski balet, Nacionalni balet iz Praga, Nacionalni balet Estonije, Nacionalni balet Ankare, Državni balet Linca, Balet Pensilvanije, Balet Hrvatskog narodnog kazališta, Introdans, Theaterhaus Štutgart, Aridani produkcije, Gulbenkian fondacija… Bio je direktor Baleta milanske Skale tokom 2016. godine. .
Sa sedištem u Ređo Emiliji, MM kompaniju savremene igre osnovao je 1999. godine koreograf Mikele Merola. Repertoar trupe obuhvata niz stilova, od Merolinih postavki, do radova međunarodnih i italijanskih koreografa kao što su Magi Maren, Mats Ek, Mauro Bigonceti, Tomas Nun, Gustavo Ramirez Sansano, Karl Alfred Šriner, Euđenio Šiljano, Emanuele Soavi, Enriko Moreli, Daniele Ninarelo, Đinevra Panceti i Enriko Tikoni, Roberto Tedesko, Kamila Monga, Adriano Bolonjino, Silvia Gribaudi… Kompanija je 2010. godine dobila nagradu Danza&Danza kao najbolja mlada italijanska trupa, a 2017. godine nagradu Europaindanza za Merolin „Bolero”. Danas ovaj izuzetan ansambl okuplja brojne talente i izvodi svoje predstave širom Italije i u inostranstvu. U januaru 2021. i u januaru 2022. godine kompanija je nastupila na televiziji RAI 1 u okviru programa „Igraj sa mnom“ Roberta Bolea. Kompanija je 2023. godine dobila Danza&Danza nagradu za komad „Balada”. Trupa uživa podršku Ministarstva kulture Italije, Regiona Emilije Romanje i Grada Ređo Emilija. .
Bigonceti je... Bigonceti: izazovan, provokativan, senzualan, briljantan, nesumnjivo jedan od najcenjenijih italijanskih koreografa na svetu. Njegova „Balada”, koja daje naslov celoj večeri, oslikava jednu veoma specifičnu epohu: kasne 70-e i rane 80-e. „Balada” je kaleidoskop emocija!
© dancehallnews.it
Morelijeva „Elegija”.... Pokret obojen čistim romantizmom uz Šopenovu klavirsku muziku i crnu pozadinu koja postaje zvezdano nebo.
© La Stampa
