Mornarsko plavo
koreografija: Oona Doherty, u saradnji sa igračima
muzika: Jamie xx, Sergueï Rachmaninov
muzički saradnik: Jamie xx © by Universal Music Publishing Ltd
muzička produkcija: William Smith
saradnik na scenariju: Bush Moukarzel
video koncepcija: Nadir Bouassria
dizajn svetla, tehnička direkcija: John Gunning
menadžer scene: Lisa Marie Barry
kostimi: Oona Doherty, Lisa Marie Barry
menadžment, produkcija: Gabrielle Veyssiere
produkcija, administracija: Jenny Suarez, Virginie Reymond
trajanje: 50’
premijera: Kampnagel International Summerfestival, Hamburg, 2022.
igrači: Amancio Gonzalez Miñon, Andréa Moufounda, Arno Brys, Kinda Gozo, Hilde Ingeborg Sandvold, Joseph Simon, Mathilde Roussin, Kevin Coquelard, Sati Veyrunes, Thibaut Eiferman, Tomer Pistiner, Zoé Lecorgne and Magdalena Öttl
Creation of Oona Doherty, produced by OD Works, coproduced by Kampnagel International Summer Festival (DE), Sadler’s Wells (UK), Théâtre National de Chaillot (FR), La Biennale di Venezia (IT), Maison de la Danse (FR), The Shed (USA), Belfast International Arts Festival (UK) and Big Pulse Dance Alliance, coproduced by Dance Umbrella (UK), Dublin Dance Festival (IR), Torinodanza Festival (IT) and Julidans (NL) ) and presented by Tanz im August/HAU Hebbel am Ufer (DE), Zodiak - Side Step Festival (FI), ONE Dance Week (BG), International Dance Festival TANEC PRAHA (CZ), New BalticDance (LT), CODA Oslo International Dance Festival (NW), funded by the German Federal Cultural Foundation, co-funded by the Creative Europe program of the European Union, Supported by Kulturstiftug des Bundes and the support of the Direction régionale des affaires culturelles d’Ile-de-France – Ministère de la culture
Dvanaest igrača u plavim uniformama kreću se kroz svemir. Od nestanka oblika i poretka, do ponovnog rađanja. Predstava u dva dela. U prvom „ugnjetavanje”, kao mašina, kao igra, igra, igra. Kao ponavljajući algoritam, besmislica. Beskrajni talas kapitalizma. Potreba da se obezbedi proizvodnja nakon proizvodnje i posle proizvodnje. Da se nastavi bez obzira na sve. Posao. Ovo je ružno mesto, gde se spušta duboka, tamno plava noć. U drugom delu... Nada koja se rađa iz rana nasilja i kapitalističke mehanizacije. Povratak u galaktički mrak iz dubokog svemira. Prvo svetlo, prvi zvuk. Prvi ljudi na zemlji. Da li je to novi početak? Da li je ovo budućnost? Da li je sada? Šta smo uradili? Nestajuću u tami, pretvaramo se u u atome i energiju, kao pucanj na mestu gde smo nekada bili i možda jednom budemo ponovo.
Una Doerti je rođena 1986. godine u Londonu. Preselila se u Belfast kada je imala 10 godina. Studirala je na koledžu u Belfastu, a zatim u Londonskoj školi savremene igre, Univerzitetu Ulster i u londonskom Laban centru. Profesionalno je nastupala od 2010. godine, angažovana od strane različitih trupa iz Holandije, Belgije, Italije i Irske. Njen prvi solo komad nastao 2016. godine je osvojio nagrade frindž festivala u Dablinu i Edinburgu i nagradu publike na Koreografskim susretima u Grenoblu. Prva ansambl postavka „Teško je biti mekan”, kreirana 2017. godine, predstavljena je od strane Gardijana kao najbolji britanski komad. Sledi predstava „Lejdi Magma: rađanje kulta” (2019.) za jednu glumicu i pet igrača, sa kojom postiže veliki uspeh 2022. godine na Festivalu u Avinjonu. Te godine, nastao je i komad „Mornarsko plava”. Autentična i visceralna koreografija Une Doerti privukla je međunarodnu pažnju, osvojivši brojne nagrade, neverovatne kritike i prestižne umetničke angažmane u Irskoj, Evropi i širom sveta. Ona stvara intenzivna, ubedljiva dela koja pozivaju na društvene promene. Ostvarila je širok spektar saradnji na lokalnom i međunarodnom nivou, sa brojnim renomiranim umetnicima i trupama. Nagrađena je Srebrnim lavom na Bijenalu u Veneciji 2021. godine, i bila rezidencijalna umetnica važnih institucija.
Prožimajući baletsku gracioznost pokreta svojih igrača sa napetošću i anksioznošću, Doerti postavlja osvežavajuće, ali uznemirujuće pitanje: koja je poenta igre?
© The Guardian
Ovo je zaista briljantan komad. Deluje sasvim sveže. Ne oslanja se preterano na prošlost, a nema ni očigledan plan koji se tiče budućnosti. Bavi se sadašnjošću. Retko! …Ona koristi tela u prostoru na sličan način kao Balanšin – poput uvodnog dela „Serenade”. Kretanje kroz prostor zasnovano na nameri, arhitektonskoj svesti i kolektivnoj energiji.
© Gramilano
