Vozljubavi2020
koreografija, svetlo: Emanuel Gat
dizajn kostima: Thomas Bradley
muzika: Ideas as Opiates, The Prisoner, The Working Hour (piano version), Mad World, Pale Shelter, Empire Building, Memories Fade, The Way You Are, Listen, Everybody Wants to Rule the World, The Big Chair, Shout, Famous Last Words, Sawing the Seeds of Love by Tears for Fears
krojenje kostima: Thomas Bradley, Wim Muyllaert
tehnička direkcija: Guillaume Février
inženjer zvuka: Frédéric Duru
menadžer trupe: Marjorie Carré
producent: Antonia Auday
kreacija, izvođenje: Eglantine Bart, Thomas Bradley, Robert Bridger, Gilad Jerusalmy, Péter Juhász, Michael Loehr, Emma Mouton, Eddie Oroyan, Rindra Rasoaveloson, Ichiro Sugae, Karolina Szymura, Milena Twiehaus, Sara Wilhelmsson, Jin Young Won
trajanje: 75’
premijera: Opera Comedie, Montpellier Danse, 2020.
produkcija: Emanuel Gat Dance
koprodukcija: Festival Montpellier Danse 2020, Chaillot - Théâtre national de la Danse, Sadler’s Wells London, Arsenal Cité musicale - Metz, Theater Freiburg, with the support of Romaeuropa Festival.
Emanuel Gat Dance acknowledges the support of the French Ministry of Culture and Communication, and of DRAC Provence Alpes-Côte d’Azur, of City of Istres, Région Sud - Provence-Alpes-Côte d’Azur and Conseil Départemental des Bouches-du-Rhône. Created at Agora - cité internationale de la danse in Montpellier.
„Vozljubavi2020” se kreće u prostoru nabijenom referencama, kontrapunktima i beskrajnim mogućnostima, gde pokret i zvuk iznova međusobno komuniciraju, otkrivajući iz drugog ugla očigledne, a gotovo vazdušaste predele u kojima se ljudi okupljaju, razdvajaju, guraju i vuku, preispituju, odlučuju i pokreću u napred. Savremeni mjuzikl za 14 igrača, vraća nezaboravnu muziku britanskog sastava Tears for Fears, kroz prepoznatljive hitove nastale tokom jedne sjajne decenije. Koreografska oda zvuku i vibraciji 80-ih, sa svojim utopijskim pogonom i epskom brazdom.
Emanuel Gat je rođen u Izraelu, 1969. godine. Njegov prvi susret sa igrom se dogodio kada mu je bilo 23 godine, na radionici koju je vodio Nir Ben Gal. Od 1994. godine, počeo je da radi samostalno kao igrač i koreograf. U okviru Centra Suzan Delal u Tel Avivu, 2004. godine je osnovao trupu Emanuel Gat Dance, razvijajući širok repertoar. Sa svojim nezavisnim ansamblom, kreirao je 2004. godine ”Zimsko putovanje”, a zatim i “Posvećenje proleća”, komad za koji je dobio Besi nagradu 2006. godine. Godine 2007. seli se u Francusku, gde dobija mogućnost da radi u okviru Kuće igre u Istru. Postaje pridruženi umetnik Festivala igre u Monpeljeu, 2013. godine, što je omogućilo rađanje naslova “Goldlandbergovi” i “Ugaone etide”, ali i prezentaciju foto instalacije koja je označila njegov debi kao fotografa. Tokom 2014. godine, kreirao je “Romantičnu plažu”, zatim “Sunčano” 2016. godine i “Desetradova” u saradnji sa Baletom lionske Opere, 2017. godine. Već naredne godine postaje stalni umetnik Nacionalnog teatra Šajo, i u tom periodu kreira “Govor vode” za frankfurtski Moderni ansambl. Njegovi radovi su prikazani na najprestižnijim pozorišnim scenama i najvažnijim festivalima širom sveta tokom prethodnih 25 godina, uvek u izvođenju snažne i raznolike grupe dugogodišnjih saradnika. Paralelno sa koreografskim poslom, Gat potpisuje dizajn svetla za svoje naslove, što čini rasvetu neraskidivim delom kreativnog procesa. U jeku pandemije, kreirao je “Vozljubavi2020” na muziku sastava Tears for Fears. Komad je premijerno izveden između dva lokdauna, početkom oktobra 2020. godine, na iskreno oduševljenje publike i kritike. Gat je trenutno stalni saradnik Arsenala u Mecu. Kao koreograf je često angažovan od strane vrhunskih kompanija poput Baleta pariske Opere, Baleta lionske Opere, Sidnejske kompanije igre, švedskog Kraljevskog baleta, poljskog Nacionalnog baleta, berlinskog Državnog baleta... Tokom karijere, razvio je bogat metodološki pribor alata, ali i jedinstveni pedagoški pristup u stvaranju igre. Zbog toga je stalni gost najvažnijih škola i obrazovnih institucija u svetu. Njegova dela su sa velikim uspehom predstavljana i na Beogradskom festivalu igre.
U slavu tela, pozorišta, života!
©The New York Times
