Uspavanka
koreografija, kostimi: Daile Carrazana
muzika: Jordi Sabatés
dizajn svetla: Guido Gali
trajanje: 8’
premijera: 2021
Intimni solo obeležen širokim i dirljivim spektrom emocija i inspirisan opusom pijaniste i pevača Bole de Nijeve, ikonom kubanske kulture.
Dajle Karezana Gonzales je diplomirala igru i pedagogiju u kubanskoj Školi baleta u Havani. Bila je angažovana u trupi Danza Contemporanea de Cuba od 2003. do 2011. godine. Jedna je od osnivača i umetničkih direktora kompanije Malpaso. Kao igračica, nastupala je u najvažnijim pozorištima na Kubi, kao što su Veliki teatar u Havani, Teatar Marti i Nacionalno pozorište, između ostalih. Imala je brojne turneje po Evropi, Severnoj Americi i Australiji.
Tišina u cvatu
koreografija: Aszure Barton
muzika: Ambrose Akinmusire<
asistenti koreografa: Daile Carrazana, Jonathan Emanuell Alsberry
trajanje: 30’
premijera: 2021
”Tišina u cvatu” je moćno istraživanje ljudske prirode u neobičnim i tragičnim okolnostima koje smo proživeli u poslednje vreme, kada su izolacija, stradanje i dugo očekivani ponovni susreti činili suštinu i srž svakodnevice.
Azur Barton je rođena u Kanadi, gde se školovala u Nacionalnoj baletskoj školi. Koreografijom se bavi preko 25 godina, sarađujući sa slavnim umetnicima i kompanijama, poput Mihaila Barišnjikova, Teatra milanske Skale, Kompanije Elvina Ejlija, Engleskog nacionalnog baleta, Američkog baletskog teatra, Holandskog teatra igre, Nacionalnog baleta Kanade, Kompanije Marte Grem, Državnog baleta u Berlinu, Sidnejske kompanije igre, Hjuston baleta i Hubbard Street Dance kompanije iz Čikaga, između ostalih. Njeni radovi su izvođeni na bezbroj svetskih pozornica, uključujući parisku Palatu Garnije, peterburški Marijinski teatar, Kenedi centar u Vašingtonu, Veliki teatar Ališija Alonso u Havani i Linkoln centar u Njujorku. Osnivač je interdisciplinarnog umetničkog projekta Azur Barton i umetnici. Radila je koreografije za brodvejske produkcije, uključujući “Operu za tri groša” u režiji Skata Elijota, sa Sindi Loper u glavnoj ulozi, zatim filmove i instalacije, kao i planetarne projekte društvene odgovornosti i dobročinstva. Njene koreografije su i deo brojnih televizijskih emisija, uključujući seriju sa Elis Voters i Mihailom Barišnjikovim na Sundance kanalu. Dobitnica je brojnih nagrada i počasti, dok je kao pedagog redovna gošća univerziteta i umetničkih institucija širom sveta.
Žena sa vodom
koreografija, dizajn scene, kostim: Mats Ek
muzika: Fläskkvartetten
dizajn svetla: Ellen Ruge
trajanje: 35’
premijera: Royal Swedish Ballet, 2020.
Mats Ekova “Žena sa vodom” ima sve karakteristike njegovog odvažnog i jednostavnog stila koji čini ljudsku suštinu. Žena, muškarac, sto i čaša vode. To je ono što kod Eka spoznajemo na površini, dok se kao kod ledenog brega, mnogo toga nalazi ispod površine. Muškarac nosi crno iznošeno odelo, žena haljinu do kolena vatreno narandžaste boje, a sto je zelen. Ekspresionistički stil je poznata Ekova teritorija i pripisuje se njegovom stilu, dok je sam komad posvećen dugogodišnjoj saradnji koreografa sa Mari Luiz Ekman.
Mats Ek je čuveni švedski koreograf baleta i savremene igre, igrač i reditelj. On je sin čuvene koreografkinje Birgit Kulberg i glumca Andersa Eka. Glumica Malin Ek je njegova sestra bliznakinja, dok je igrač i glumac Niklas Ek, njegov stariji brat. Kada mu je bilo 17 godina, pohađao je časove moderne igre koje je vodila Donja Fejer. Kasnije je studirao režiju i potom radio u Kraljevskom dramskom teatru u Stokholmu. Tokom 1972. godine, pridružio se Kulberg baletu. Bio je umetnički direktor ove trupe od 1985. do 1993. godine. Mats Ek je jedan od najznačajnijih svetskih koreografa. Dobitnik je brojnih prestižnih nagrada za svoj rad. Dekorisan je titulom Oficira reda umetnosti i književnosti. Ek je do danas režirao 8 zapaženih televizijskih produkcija. Oženjen je poznatom igračicom, Anom Lagunom.
Iskonsko
koreografija: Robyn Mineko Williams
muzički supervizor: Robby Haynes
dizajn svetla: Burke Brown
dizajn kostima: Branimira Ivanova
trajanje: 25’
premijera: 2019
Komad je prožet iskustvom koreografkinje na Kubi: uticajem igrača, karakterom i ličnim doprinosom komadu, neuporedivim prizorima i zvucima zemlje, muzikom i kulturom koja čini deo svake osobe koju upoznate.
Robin Mineko Vilijams je svoj rad započela 2001. godine, na koreografskoj radionici trupe Hubbard Street Dance u Čikagu, čija je igračica bila tokom dvanaest sezona. Od tada je stvorila brojne naslove za Hubbard Street Dance, ali i za Ballet Pacific Northwest, Kraljevski balet Novog Zelanda, trupu Malpaso, Ajdaho balet, Šarlot balet, i druge trupe. Osnovala je sopstvenu platformu za nezavisnu produkciju i saradnje, koju je 2015. godine nazvala Robin Mineko Vilijams i umetnici. Njeni radovi su predstavljeni u Kenedi centru, Haris teatru za muziku i igru, na Festivalu Jacob’s Pillow, na Američkom festivalu igre, u Džojs teatru, u Muzeju savremene umetnosti u Čikagu i mnogim drugima pozornicama i institucijama. Časopis Dance Magazine ju je 2014. godine označio jednom od „25 umetnika koje treba pratiti“, a Čikago magazin predstavio kao najboljeg koreografa i „najbolju od Čikaga“. Dobitnica je stipendije Fondacije Princeze Grejs u SAD-u, i prepoznata kao jedna od 50 znamenitih ljudi grada Čikaga.
Ubrzo nakon osnivanja 2012. godine, Malpaso je postala jedna od najtraženijih kubanskih trupa savremene igre, rastućeg međunarodnog ugleda. Naglašavajući kolektivni kreativni proces, kompanija je posvećena radu sa priznatim svetskim autorima, ali neguje i nove kubanske koreografske glasove. Uz podršku departmana za produkciju njujorškog Džojs teatra, Malpaso na svom repertoaru ima originalna dela brojnih uglednih koreografa iz SAD, uključujući Ronalda K. Brauna, Treja MekIntajra, Azur Barton, Sonje Tajeh koja je dobitnica Emi nagrade, i Robin Minek Vilijams. Kao deo posvećenosti kubanskim koreografima, Malpaso izvodi i dela svojih igrača, Beatriz Garsije i Abela Roha, koji su bili nominovani za prestižnu nagradu Benois de la Danse. Takođe, često gostuju sa komadima svog umetničkog direktora Osnela Delgada, uz živu pratnju Afro Latin Jazz ansambla i kubansko-američkog kompozitora i pijaniste Artura O´Farila, koji je laureat nagrade Gremi. Trupa je nedavno svom repertoaru dodala radove legendarnog Mersa Kaningama, slavnog švedskog koreografa Matsa Eka i svetski poznatog izraelskog autora Ohada Naharina. Naharin je 2018. godine putovao na Kubu, kako bi radio sa igračima trupe, rekonstruišući za njih svoje poznato delo “Tabula Rasa”.
.. neverovatan trenutak, onaj u kome se može uhvatiti umetničko svitanje... Igrači trupe Malpaso su izuzetni.< br />
© LA Times
