Mastilo
kreacija: Dimitris Papaioannou
sa: Šuka Horn, Dimitris Papaioannou
scenografija, kostimi: Dimitris Papaioannou
dizajn svetla: Stephanos Droussiotis, Dimitris Papaioannou
dizajn zvuka: David Blouin
muzika: Antonio Vivaldi, Donald Novis, Isham Jones, Sofia Vempo, Leo Rapitis
kreativna, izvršna produkcija: Tina Papanikolaou
asistent režije: Stephanos Droussiotis
tehnički direktor: Manolis Vitsaxakis
menadžer turneje, fotografije, video, komunikacije: Julian Mommert
poseban dekor: Nectarios Dionysatos
saradnici za probe: Michalis Theophanous, Kalliopi Simou, Drossos Skotis
saradnik izvršnog producenta: Kali Kavvatha
asistent produkcije: Tzela Christopoulou
tehnička podrška: Evgenios Anastopoulos, Miltos Athanasiou, Marios Karaolis, Kostas Kakkoulidis
plastični rihvant: Natalia Fragkathoula, Marilena Kalaitzantonaki, Konstantinos Kotsis, Timothy Laskaratos
skulptura: Joanna Bobrzynska-Gomes
produkcija: 2WORKS
koprodukcija: Torinodanza Festival/Teatro Stabile di Torino – Teatro Nazionale, Fondazione i Teatri/Festival Aperto – Reggio Emilia
premijera: Torino, 2020
Dimitris Papaioannou is supported by MEGARON – THE ATHENS CONCERT HALL
Rođen u Atini 1964.godine, Dimitris Papajoanu je veoma mlad postao poznat kao slikar i strip crtač, nakon čega je svoja interesovanja preusmerio na scenske umetnosti, kao reditelj, koreograf, izvođač, scenograf, kostimograf, dizajner svetla i šminke. Bio je student čuvenog grčkog slikara Janisa Caruhisa pre nego što je upisao Fakultet likovnih umetnosti u Atini. Osnovao je Edafos teatar igre (1986), kao platformu za sopstvene originalne scenske produkcije, hibride fizičkog teatra, eksperimentalne igre i scenskih umetnosti. Kao trupa andergraund scene, Edafos je oštrio percepciju i sticao brojne posvećene sledbenike. Antologijski komad koji je obeležio prelazak ove trupe na velike pozornice, bila je “Medeja” (1993). Edafos kompanija je postojala 17 godina, do 2002. godine, ostavivši neizbrisiv trag na grčkoj umetničkoj sceni. Papajoanu je postao planetarno poznat 2004. godine, kao kreator ceremonija otvaranja i zatvaranja Olimpijskih igara koje su se održale u Atini 2004. godine. Pozorištu se vratio 2006. godine sa produkcijom „2“, i tada se našao u neobičnoj poziciji, stvarajući hrabra i avangardna dela u najvažnijim atinskim teatrima, uz rekordnu posećenost koja je beležila preko 100.000 prodatih ulaznica. Godine 2009., počinje da koristi ovu platformu za kreiranje eksperimenata velikih razmera: „Nigde“ (2009) za inauguraciju renoviranog Nacionalnog teatra Grčke i „Unutra“ (2011) za Teatar Palas. Svodeći svoje delo samo na ono što je esencijalno, 2012. godine je predstavio „Osnovni sadržaj“ na Atinskom festivalu, gde se prvi put nakon deset godina pojavio i kao izvođač. U potrazi za jednostavnošću, napravio je produkciju „Mrtva priroda“ (2014), prvo delo koje je zabeležilo duge turneje po Evropi, Južnoj Americi, Aziji i Australiji. Osmislio je ceremoniju otvaranja za Prve evropske igre u Bakuu, 2015. godine. Dvadeset pet produkcija koje potpisuje Papajoanu, kreću se od masovnih spektakla sa hiljadama izvođača, do intimnih komada, i svi su prikazani na različitim mestima, od njegovog čuvenog pozorišta u podrumu u Atini, do antičkog pozorišta u Epidauru, olimpijskih stadiona, ili pariskog Teatra de la Vil i Teatra Olimpiko u Vićenci. Komad „Veliki krotitelj“ nastao je 2017. godine, kao prvo međunarodno, naručeno delo, podržano od strane deset koproducenata među kojima je bio i avinjonski Festival. Ovaj komad je imao turneju koja je trajala dve i po godine, na 4 kontinenta, u 23 države i 38 gradova. Prikazan je 112 puta, pred preko 90.000 gledalaca. Donela mu je Evropsku pozorišnu nagrada u Rimu (2017) i nominaciju za Nagradu Olivije (2019). Predstave „Mrtva priroda“ i „Veliki krotitelj“ prikazane su i na Beogradskom festivalu igre, dok je Papajoanu laureat Nagrade Jovan Ćirilov, Beogradskog festivala igre (2017). Tokom 2018. godine, postaje prvi umetnik koji je napravio originalnu, celovečernju postavku za Teatar igre Pine Bauš iz Vupertala. U septembru 2020. godine je imao premijeru dueta na Festivalu igre u Torinu.
